Sejarah Kajian Tindakan

          

Konsep 'kajian tindakan' telah dipelopori oleh John Dewey di Amerika Syarikat pada tahun 1920an, tetapi tidak mendapat sambutan sehinggalah selepas perang dunia kedua. Pada tahun 1946, seorang ahli psikologi sosial, Kurt Lewin mula menggunakan pendekatan kajian tindakan dalam usaha menyelesaikan masalah komuniti setempat. Perkembangan pelaksanaan penyelidikan tindakan dalam bidang pendidikan pula telah dipelopori oleh Steven Corey dari Kolej Guru, Universiti Columbia, Amerika Syarikat pada tahun 1953 apabila beliau menggunakan kajian tindakan sebagai pendekatan dalam projek penyelidikan guru-guru di sekolah. Kajian tindakan ketika itu telah didefinisikan sebagai proses penyelidikan amalan kendiri bagi menyelesaikan masalah dalaman guru.

               Di Australia, kajian tindakan digunakan sebagai pendekatan untuk membantu guru mengembangkan usaha inkuiri dalam proses pengajaran dan pembelajaran di bilik darjah. Pelopornya seperti Steven Kemmis menegaskan bahawa kajian tindakan adalah suatu pendekatan penyelidikan yang mampu mempertingkatkan profesionalisme guru (Kemmis & McTaggart,1988). Di Australia juga, Baird, Fensham, Gunstone, dan White (1989), melalui projek PEEL (Project for Enhancing Effective Learning) telah menjalankan kajian tindakan secara kolaboratif, di mana ahli akademik di pusat pengajian tinggi bekerjasama dengan guru secara berkumpulan bagi menjalankan kajian tindakan. Perkongsian antara konsultan luar dengan guru dilakukan atas andaian adalah sukar bagi guru melaksanakan peranan sebagai penyelidik di sekolah secara bersendirian.